Zoutvlakte, Titicacameer, Cusco

Hallo allemaal!
Hier weer een update van mijn reis. Dit keer vanuit Cuzco in Peru!
De vorige keer was ik gebleven bij de dag voor de tocht naar de zoutvlaktes. Woensdag gingen we daar dus aan beginnen. Toen we informatie vroegen bij een andere agency over de tocht, zeiden ze dat we beter niet op woensdag konden vertrekken, omdat er dan een soort staking zou zijn in Tupiza, waardoor alle wegen zouden zijn afgezet, waardoor we eerst een half uur moesten lopen naar de jeeps, in plaats van dat we gewoon bij het hostel werden opgehaald. Wij hebben dit natuurlijk doorgegeven bij de agency waar we onze tour uiteindelijk hebben geboekt, maar die zeiden dat er niks aan het handje was, de staking zou alleen in La Paz zijn. Prima. Maar Bolivia zou Bolivia niet zijn, als ze er op de avond van tevoren achter kwamen dat het verhaal tóch klopte. Toen moesten we dus onze tassen naar de jeeps brengen, zodat we daar niet mee hoefde te sjouwen de volgende dag, gelukkig hadden we ze al ingepakt ;) De volgende dag vertrokken we na een heerlijk ontbijt richting de jeeps. Dat was natuurlijk langer lopen dan de 20 minuten die ons verteld waren, maar daardoor konden we wel mooi een stukje meer van Tupiza zien, dan alleen het centrum. Nadat we nog een uurtje hadden gewacht op de chauffeurs (:S) vertrokken we dan eindelijk. We zaten in de jeep met onze chauffeur Jacob, kok Lucia en twee Israeliers. 4 Andere Israeliers vertrokken tegelijk met ons in een ander jeep. Met hen hebben we de hele tour gereisd. Erg gezellig! Maar van Israelisch kunnen wij dus echt geen woord verstaan haha. De eerste dag zaten Ollie en ik achterin de jeep, niet heel erg comfortabel, beenruimte van ongeveer 10 centimeter. De Boliviaanse muziek was in het begin wel even leuk, maar toen bleek dat er maar ongeveer 4 nummers op de cd stonden was het snel over met de pret, hebben we enorm om moeten lachen! In de avond sliepen we in een primitief, klein dorpje. Onze koks kookten een heerlijk maaltje voor ons, groentesoep, vleessaus en aardappelpuree. Het was ontzettend koud ’s nachts, maar daar waren we gelukkig op voorbereid.
De volgende dag weer erg veel mooie dingen van het landschap van Bolivia gezien. In de middag maakten onze koks een heerlijke lunch voor ons klaar. Die zetten ze dan klaar op de achterklep van de jeep, als een lopend buffet. Altijd erg gezellig, lekker samen eten in het gras. Een Israelier, Shaked, had een klein gitaartje bij zich (zo mag ik het instrument eigenlijk niet noemen van hem, maar ben vergeten hoe het ook alweer heet) waar hij aardig op kon spelen, dat maakte de sfeer helemaal compleet ;) De tweede avond sliepen we in een groot hostel, met wel 10 kamers. Er was een douche, maar geen warm water. Dat zou er om 19 uur komen, maar dan ging natuurlijk iedereen douchen dacht ik, dus besloot ik ff op mn tanden te bijten en een koude douche te nemen, aangezien ik de vorige dag ook al niet kon douchen. Dat was niet zo’n slim idee bleek later. De douche was niet gewoon koud, maar mega-super-ijskoud. Echt niet normaal. Mijn hoofd deed er echt pijn van toen ik mn haar uit moest spoelen. Iedereen zei dat mijn gezicht blauw was toen ik er onderuit kwam. Maargoed, ik was wel lekker gedouched. Na het eten nog een spelletje gespeeld en toen lekker naar bed. De volgende ochtend werd ik om 4 uur ontzettend ziek wakker… Heel erg vervelend! Vooral als je de hele dag in een jeep moet zitten die over een hobbelig terrein rijdt. Onze kok, Lucia, zei dat het door de koude douche kwam, balen… Gelukkig had ze de oplossing voor me: Coca bladeren. Dat zijn bladeren van de coca-plant, die de mensen in het noorden van Argentinie, Bolivia en Peru in hun wang stoppen. Je moet er een beetje op kauwen en zuigen. Met een blokje van een bepaald vies zoet goedje erbij, komende helende sappen blijkbaar het best vrij. Dat kreeg ik dus van Lucia. Ik nam het allemaal braaf, en geloof het of niet, na een uur voelde ik me gewoon weer beter. Echt een wonder, ik voelde me daarvoor zo ontzettend beroerd. In het dorpje waar we later langs kwamen heb ik meteen zelf een zakje cocabladeren gekocht. Die avond een heerlijk warme douche kunnen nemen in Uyuni. Aan die plaats ligt de Salar, de zoutvlakte. De volgende ochtend gingen we erg vroeg op pad om de zonsopgang te kunnen zien op de zoutvlakte. Erg mooi! Daarna heel veel leuke foto’s gemaakt. Vooral de Israeliers wisten niet van ophouden. Wat je allemaal al niet met een grote vlakte kunt doen haha. Na de zoutvlakte was onze tour helaas af.. Super jammer, het was echt gezellig in de jeep met onze chauffeur en kok. Die moesten trouwens wel hun gezin een paar dagen alleen laten voor hun werk. Voor de chauffeur was dat niet zo’n punt, want die had een vrouw om voor zijn kinderen te zorgen. Voor Lucia was het een ander verhaal. Ze was 31, had 3 kinderen van 12, 9 en 7 maar geen man helaas. Op een gegeven moment hoorde we haar bellen met haar oudste zoon. Ik verstond iets van dat ze zei dat hij moest zorgen dat zijn broertje en zusje naar school gingen. We vroegen wie er tijdens dat ze weg was op haar kinderen paste. Niemand zei ze! Die waren dus gewoon een paar dagen alleen thuis. Dat vond ik wel erg hard. Voelde me een beetje een rijke toerist, omdat er voor mij drie jonge kinderen een paar dagen alleen thuis moesten blijven. Maar aan de andere kant had Lucia natuurlijk helemaal geen werk als mensen zoals wij deze tour niet zouden maken. Tja…
Na de tour gingen we ’s avonds samen met de Israeliers naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Iedereen had ons aangeraden de duurste bus van de beste maatschappij te nemen, omdat de busreizen in Bolivia niet echt ‘je van het’ waren, dus dat advies volgende we op. Dat was een goede keus, want de busreis was te doen, maar daar was dan ook alles mee gezegd. In Bolivia doen ze niet aan wegen aanleggen, dus de weg was niet normaal hobbelig. Dat zorgde ook voor veel herrie. Niet heel relaxed in een nachtbus, want dan wil je slapen. Uiteindelijk is me dat blijkbaar wel gelukt, want we schijnen een lekke band te hebben gekregen, midden in de nacht, die ze met enorm veel herrie hebben gemaakt, maar daar heb ik niks van meegekregen. Dat begreep niemand haha. Zondag, vroeg in de ochtend kwamen we aan in La Paz. Het hostel dat we hadden uitgezocht was helaas vol, en de andere in de buurt ook. We waren ook met 7 personen in totaal, is ook een beetje lastig.. Uiteindelijk wat gevonden, maar daar had je echt heel weinig plek om je spullen neer te leggen, heel irritant. Die middag gingen Ollie en ik even de stad in, omdat Ollie’s backpack kapot was, dus wilde we een schoenmaker ofzo zoeken op hem te maken. Toen kwamen we heel toevallig een vriendin van Ollie tegen die ook aan het reizen was met een vriend van haar, Nikki en Giel. Gezellig met hun gaan lunchen bij een Nederlands restaurant, een heerlijke uitsmijter op ;) Die middag gingen Nikki en Giel naar een vrouwen-worstel-wedstrijd. Dat scheen een groot spektakel te zijn, want het stond overal aangeplakt op reclameborden. Ollie en ik besloten mee te gaan. De wedstrijd was echt de grootste grap aller tijden. Het was geen echte wedstrijd, maar een soort toneelstuk. Er waren ook niet alleen maar vrouwen (Cholitas genaamd), maar ook mannen; batman, de mummie, een man die was opgestaan uit de dood en een clown, ze kwamen allemaal voorbij. Met een soort circustrucs gooiden ze elkaar op de grond en stonden ze weer op. De lokale bevolking vond het blijkbaar geweldig, maar wij niet zo. Het was vooral grappig, maar soms ging het er wel ruig aan toe, ook al was het nep, terwijl er heel veel kleine kinderen zaten te kijken. Vreemd cultuurverschilletje. Ondertussen moesten we opletten dat we niet werden ge-zakkerold door de kleine Boliviaantjes die naast ons kwamen staan. Op een gegeven moment voelde ik een klein handje langs de plek glijden waar gelukkig geen broekzak met geld zat, want ik had een rokje aan en mijn spullen veilig in een tasje op mijn schoot. Toen we een zakje chips kregen heb ik dat aan hem gegeven, omdat ik het ook wel weer zielig vond dat hij moest stelen. Het was ook wel weer leuk om te zien hoe die kinderen genoten van het spektakel. Na de wedstrijd lekker met Giel en Nikki uit eten geweest en daarna gaan stappen. De volgende morgen zijn we naar een ander hostel gegaan. De Israeliers kozen voor een low-budget optie, maar Ollie en ik gingen liever naar een iets luxer hostel, met lekker veel ruimte voor onze spullen. Konden we onze was weer eens lekker laten doen, wat wel nodig was na die jeeptour. De volgende dag zijn we met Nikki naar een shoppingmall gegaan, want ik heb maar een lange broek bij me, terwijl het in Bolivia en Peru echt koud wordt ’s avonds. Maar helaas stelde de mall niet zo veel voor, dus heb geen nieuwe kunnen vinden. Wel leuke dingen gekocht in de traditionele winkeltjes; o.a. een mooie leren rugzak en klein tasje als verjaardagscadeau voor Claire, een etuitje, lekker warme sokken en beenwarmers, een vestje, alles van alpaca (soort lama) wol. Die avond weer lekker uit eten geweest (er zijn in La Paz bijna geen hostels met keuken erbij, dus we konden niet koken en uit eten was erg goedkoop, goeie smoes toch? :P). Stappen ging helaas niet op maandag avond. Heel La Paz is dan gewoon uitgestorven.. Niet te begrijpen, maargoed. Dinsdag een plan gemaakt voor de komende dagen nog even gewinkeld en naar het coca-museum geweest. Ik was wel eens benieuwd waarom die bladeren nou tegen zowat alle kwaaltjes helpen. Er was een informatieboekje in het Nederlands, dus kon er veel over te weten komen. Die avond weer uit eten geweest, maar het eten viel bij Ollie helaas niet goed. Die avond hebben we lekker in bed een filmpje gekeken op Ollie’s laptop. De volgende ochtend was Ollie helaas nog steeds ziek. Vervelend, want we gingen die dag verder reizen. Na een afscheids-lunch met de Israeliers ben ik even gaan skypen met mn jarige zusje en de aanwezig familie, erg leuk! Daarna gingen we met de bus naar Copacobana. Er was een toeristen bus, maar die vertrok op een tijd die ons niet uitkwam, dus besloten we met het publieke transport te gaan, zo erg kon dat niet zijn, dachten wij. De reis zou bovendien maar 4 uur duren. Om 4 uur pakten we de taxi naar het busstation. We waren daar nog niet uitgestapt of we werden door een paar ‘touroperators’ gevraagd of we naar Copacobana wilden. Ja dat wilden we. We kozen de bus uit die er het best uit zag en betaalden voor 4 stoelen, omdat we onze backpacks liever bij ons hielden dan boven op de bus lieten vastmaken. De rit was wederom hobbelig, maar prima te doen. Ook wel eens leuk om tussen alleen maar Bolivianen te zitten en een beetje van hun dagelijkse routine mee te pikken. Na een tijdje moesten we met de bus het water over. Dat wisten wij eigenlijk niet. Er kwamen twee soort militairen de bus in en het bleek dat we de bus uit moesten en op een andere boot het meer over moesten dan de bus. Maar we konden het niet goed verstaan en wilden onze tassen ook liever niet alleen laten, dus bleven zitten. Samen met een oude man en oude vrouw. Die gebaarden ons dat we stil moesten zijn en ons achter de stoelen voor ons moesten verbergen. Dat zorgde bij mij voor een lachstuip. Maar we deden wel wat ons verteld werd. De tocht over het water was nog even spannend, Ollie was bang dat de boot zou zinken met die zware bus erop. Maar we kwamen gelukkig veilig aan de overkant en vervolgden onze weg naar Copacobana. Daar gingen we na een diner naar het hostel dat we hadden uitgezocht. De volgende ochtend boekten we de tocht per boot naar Isla del Sol, een eiland in het Titicacameer dat erg mooi moest zijn. Daar aangekomen begonnen we aan de tocht van het zuiden naar het noorden van eiland, zoals de vrouw van de agency waar we hadden geboekt ons had aangeraden. De tocht was mooi, zeker de moeite waard, maar ook erg zwaar. Op een gegeven moment konden we niet echt verder, het pad hield op, dus liepen we een stuk terug. We zagen een oude vrouw en een klein meisje waar we aan vroegen hoe we verder moesten. Het was nog even de vraag of we de andere kant van het eiland voor het donker zouden halen, dus overwogen we om terug te gaan en op de zuidkant te overnachten. Uiteindelijk wilde het meisje ons wel een stukje brengen en de weg wijzen. Zo gezegd, zo gedaan en toch maar verder gelopen. Na een tijdje kwamen we een jongen tegen die even de dieren ging voeren en ons dan wel zou inhalen zei hij, want hij moest ook naar het noorden. Dat deed hij inderdaad, die locals zijn echt veel minder snel buiten adem dan wij. Vooral als je in die bergen de hele tijd omhoog en omlaag moet lopen voel je goed dat je op grote hoogte zit en het ademen lastiger gaat. Je bent veel sneller dan normaal moe. Na drie en een half uur kwamen we dan eindelijk aan bij de noordkant van het eiland. We ploften eerst ff neer op bed. Toen heb ik een heerlijk warme douche genomen, want het was inmiddels alweer erg koud geworden. Daarna hebben we gegeten in een klein, gezellig restaurantje, gerund door een man, vrouw en (waarschijnlijk) hun zoontje. Na een goede nacht slaap zijn we de volgende ochtend nog een tocht gaan lopen, naar Inca Ruines. Die stelden niet zo heel veel voor (we kwamen onderweg ook nog een heuse heilige tafel en heilige steen tegen), maar de tocht ernaartoe was wederom erg mooi. Na een lunch de boot terug naar het zuiden van het eiland genomen. Daar stopten we een uurtje, dus hebben we nog wat rondgewandeld. Daarna gingen we met de boot verder terug naar Copacobana. Daar aangekomen nog even op een terrasje gezeten. Toen ons kleingeld aan Bolivianos uitgegeven aan souvenirs, want we gingen die avond met de bus naar Puno, in Cuzco. Daarvoor moesten we dus de grens over en daar wachtte ons nog een leuke verassing. In mijn vorige stuk schreef ik dat we rustig de grens over waren gewandeld. We hadden beter wat beter kunnen opletten, want we hebben toen dus geen stempel in ons paspoort gekregen dat we Bolivia in gingen, alleen een stempel dat we Argentinië uit gingen. Nu we Bolivia uit wilden was dat een groot probleem. We moesten of terug naar het consulaat in La Paz om zo’n stempel te halen, of een boete van 300 Bolivianos betalen, iets meer dan 30 euro. Erg balen. Ik vond het echt stom, hoe konden wij nou weten dat we zo’n stempel moesten vragen? Maarja, volgende keer maar wat beter opletten dus. Bij de kant van Peru een stempel gehaald dat we Peru in gingen en onze resterende Bolivianos omgewisseld in Soles, de valuta van Peru. Na een uurtje of 2 waren we in Puno. Net voordat we er waren werden we in de bus aangesproken door Fernando, die ons een hostel aanbood. Het hostel wat wij hadden uitgezocht scheen erg duur te zijn, dus we gingen op zijn aanbod in. Hij kon bovendien de bus naar Cuzco voor ons regelen en de excursie die we wilden doen. Het hostel was prima. De volgende dag gingen we naar de drijvende eilandjes in het Titicacameer. Erg interessant. Die eilanden drijven op de wortels van de rietplant. Daarbovenop leggen ze dan rietstengels. Op de eilandjes werden allemaal souvenirs verkocht en de bevolking zong liedjes voor ons in verschillende inheemse talen. Na de trip zijn we naar de mercado de artesanilias gegaan. Daar verkopen ze allemaal producten uit de streek; veel dingen van alpaca wol en souvenirtjes. Daar heb ik mijn vest gekocht. Hij is een beetje fout, maar heerlijk warm haha. Toen brak onze laatste avond samen aan. Dus Ollie en ik gingen lekker uit eten en daarna nog naar een cocktailbar. Stappen in Puno was niet echt een optie, kwamen we achter, dus we lagen redelijk op tijd in ons bed. Best fijn, aangezien we de volgende dag vroeg op moesten voor de bus naar Cuzco. Rond 3 uur kwamen we daar aan. Perfect, want om 4 uur moest ik in mijn hostel zijn voor een soort welkomstmeeting. Martina, de vrijwilligerscoordinator, liet me mijn kamer zien. Klein maar fijn en gezellig, samen met mijn roomie Elsemieke. Daarna ging ik met de andere nieuwe meiden praten. Om 4 uur was er een stadswandeling voor de nieuwe mensen. Dus ik werd meteen wegwijs gemaakt in Cusco. Toen ik terug kwam heb ik met nog meer mensen kennis gemaakt en gingen we met een hele groep uit eten bij wat volgens de Lonely Planet een lekker pizzarestaurantje moest zijn. Dat was het zeker, maar er paste wel maar 4 pizza´s tegelijk in de steenoven, dus sommigen moesten 2 rondes wachten op hun pizza. Ik had geluk, en mijn pizza kwam als eerst ;) Daarna zijn we nog naar een leuk barretje in de buurt van het hostel geweest, Indigo. Een paar spelletjes gespeeld en cocktails gedronken, perfecte avond voor mij! Op maandag zou ik eigenlijk naar mijn vrijwilligerswerk gaan, samen met Martina, maar de coordinator in het weeshuis, Angela, had er niet echt tijd voor ofzo. Beetje vreemd, aangezien ze 3 maanden geleden al wist dat ik zou komen op 2 april, maargoed, dit is Peru. ´s Ochtends ontbeten (dat krijgen we in het hostel, met iedere dag wat anders; pannenkoeken, fruitsalade, gebakken eitje, kaas) en toen met Maaike, die hier 3 weken Spaans studeert, naar de stad gegaan. Allemaal leuke winkeltjes hier, zoals de Topitop. Daar heb ik een leuke nieuwe spijkerbroek gekocht, leggin en sjaal, want het is hier dus ijskoud! In de ochtenden en avonden dan, overdag moet ik me echt insmeren met zonnebrand en mijn hoedje op zetten, want mijn hoofdhuid is op Isla Del Sol enorm verbrand helaas.. Er is ook een grote overdekte markt: San Pedro. Daar kun je vanalles kopen, onder andere maaltijden waar wij westerlingen ziek van worden,dus die heb ik maar niet geprobeerd, ondanks dat het er lekker uit ziet en ik het eigenlijk wel leuk vind om tussen de locals op een krukje wat lokaals te eten.. Na het winkelen terug naar het hostel voor de lunch, ook die krijgen we dus, erg lekker en makkelijk! Daarna nog met een ander meisje naar de stad geweest en nog wat winkels gekeken. En pindakaas gekocht! Niet dat ik dat nou zo ontzettend miste, maar ze eten hier in Zuid-Amerika alleen maar zoete dingen bij het ontbijt, eigenlijk alleen maar jam, en daar was ik echt klaar mee. ´s Avonds was er een welkomstdiner, lekker en gezellig. Daarna nog even naar de Indigo geweest. Dinsdagochtend weer even de stad in geweest, een tas gekocht om mee naar mijn werk te nemen en handdoeken! Heerlijk, echt een verademing na 1 maand reishanddoek ;) Dinsdagmiddag ben ik samen met Martina naar mijn vrijwilligerswerk gegaan. Eerst hebben we met Angela gepraat en toen ging ik naar de meiden toe. Die hadden een brei-middag. Ik heb een beetje met de meiden gekletst. Na een tijdje gingen ze zich allemaal omkleden, omdat er die middag een concert was waar ze heen gingen in een gebouw ernaast. Tussen de bedrijven door (en dat is eigenlijk de meeste tijd) vertelde een meisje me dat het helemaal niet leuk was in het weeshuis. Dat iedereen er weg wilde en de ´leidsters´ niet aardig waren. Ze vertelde ook dat ze gewoon een moeder en een zus had, maar dat ze die niet mocht zien van de overheid. Ze wist niet waarom en zat nu al 2 maanden in het weeshuis. Best heftig! Maar ik wilde het eerst zelf maar eens allemaal zien en meemaken voor ik conclusies ging trekken. Na een tijdje gingen we dus naar het concert. Daar moesten we natuurlijk eerst weer een uur wachten. De ´leidsters´ zaten allemaal op hun telefoon te kijken en zeiden geen woord tegen mij. Niet heel aardig als je het mij vraagt. Daar heb ik het later met Martina over gehad en die zei dat dat altijd zo was, dus daar moet ik maar geen acht op slaan. Het concert was van een Belgisch jongeren orkest en een Peruaanse dansgroep. Erg leuk. Daarna ging ik naar huis en gingen we met zn allen pannenkoeken bakken. Gezellig! Nog een filmpje gekeken, wat hier ook in het hostel kan ;) Woensdag ochtend ging ik weer naar mijn werk. De meiden hadden weer brei-les en zodra ik er was, was de ´leidster´ foetsie. Ik snap eigenlijk niet waarom de meiden die brei-klassen hebben, want ze kunnen het allemaal als de beste. Ze zitten gewoon te kletsen, muziek te luisteren en rond te kijken, en ondertussen bewegen die handjes als een malle. Maargoed, daardoor kon ik ze mooi wat Engelse kleuren leren. Sommige meiden kunnen al heel goed Engels, maar anderen helemaal niets. De meiden vroegen me of ik Justin Bieber kende en wilde dat ik zijn liedjes ging zingen haha. Ik heb beloofd dat ik zijn nummers zou zoeken en op cd zou proberen te zetten. Dan ga ik proberen of ik de nummers kan vertalen met een paar meiden die al redelijk goed Engels kunnen. Ik wil ook bingo gaan doen met kleuren, dieren, getallen in het Engels. Thanks voor de tip Rowan! ´s Avonds lekker pastasalade gekookt met Maaike en daarna naar een pubquiz gegaan, erg leuk, alleen wel een beetje lastige vragen, dus we waren helaas laatste.. Toen nog naar een club hier gegaan, maar niet te laat naar bed uiteindelijk. De volgende dag ging ik ´s ochtends weer naar mijn werk. Ik had mijn fototoestel meegenomen en dat vonden ze allemaal geweldig. Ik heb wel honderd foto´s van poserende tieners gemaakt. Ze willen graag dat ik ze uitprint en meeneem. Ik denk dat ik dat als prijsjes in het bingospel verwerk. Dit keer gingen de meiden volleyballen. We liepen naar het veld en daar wachtten we. Na een uur vroeg ik waarop we eigenlijk aan het wachten waren. Op de juf zeiden ze, maar die was er dus al een uur niet.. Toen heb ik ze maar opgetrommeld en ging ongeveer de helft volleyballen met mij. Best leuk. Na mijn werk gelunched en toen privé-les Spaans. Daar krijg je als vrijwilliger korting op en ik wil het echt graag beter leren. In een privé-les leer je echt veel meer dan in een groepsles, fijn! Heb de verleden tijden herhaald, dus kan weer flink aan de studie nu. Donderdag avond gingen we cuy eten. Dat is cavia in het Spaans. Het is echt de delicatesse van Cusco, dus je moet het eigenlijk gewoon proberen. Dat gingen we dus doen. We kregen een paar flinke borden met cuy, zeewier, visseneitjes, kip, alpaca (soort lama) en gepofte mais. De inheemse dingen waren echt niet lekker. De cuy lag met pootjes en al op onze bord, wat bij de meeste de eetlust al niet ten goede kwam haha. Ik probeerde hem meteen, maar vond het gewoon echt niet lekker.. De visseneitjes ook niet en het zeewier was gewoon net plastic. Beetje jammer allemaal. Gelukkig hadden we een lekker voorgerecht en is alpaca wel heel lekker, die had ik al eerder op. Besloten om nog een lekkere McFlurry te halen om de maaltijd toch goed af te sluiten ;) Daarna nog een film gekeken in het hostel. Vrijdag ochtend gingen de meiden een toneelstuk maken en opvoeren voor pasen, soort Passion of The Crist. Die film hebben we ook een stukje gekeken. Was erg leuk. Ze waren natuurlijk allemaal verkleed en maakten zelf wat attributen. Ondertussen heb ik sommigen nog wat Engels geleerd. Tussendoor hebben we nog een uur met de directrice paas-kerk-liederen geoefend. Ik ken ze nu allemaal uit mn hoofd haha. Na het toneelstuk ging ik naar mijn hostel, lunchen. ´s Middags een North Face jasje gekocht, want dat heb je hier echt nodig met de kou, wind en regen. Gelukkig een mooi prijsje kunnen regelen ;) Dat kan hier trouwens altijd wel, onderhandelen, best fijn haha. Daarna in het hostel wat crackertjes gegeten en op naar de PubCrawl (kroegentocht). Lekker op zijn Peruaans, de ´gids´ kwam te laat en we kregen geen pizza die ons wel beloofd was, omdat de pizzeria vanwege goede vrijdag dicht was. Goede vrijdag was het zo´n 2000 jaar geleden ook al, maargoed, Peruanen komen altijd wat later achter dat soort dingen dan andere mensen.. De kroegentocht was verder erg gezellig en het werd dan ook lekker laat. Vanmorgen moest ik helaas al vroeg op, omdat we gingen paragliden! Was een beetje duur, maar het leek me toch wel erg vet om te doen, en de uitzichten zijn hier natuurlijk geweldig. Na een mooie rit door de bergen met de auto, kwamen we op de ´startplek´ aan. Daar moesten we helaas wachten op goede wind. Paragliden is erg afhankelijk van het weer. Na een tijdje gingen we naar een andere plek om te kijken of het daar beter was. Op een gegeven moment werden de parachutes uitgepakt en deden de eerste twee personen de uitrusting aan. Helaas was de wind weer niet helemaal goed en uiteindelijk ging het keihard regenen... We hebben nog een uur in de auto gewacht, maar het zag er niet naar uit dat het nog ging verbeteren, dus uiteindelijk ging het helaas niet door... Super balen! Want ik had me er echt wel op verheugd.. Helaas pindakaas. We mogen nu een andere keer gaan en moeten alleen de transportkosten betalen. Als de agency andere mensen vind om te paragliden krijgen we ons geld terug. Best fair. Maar ik denk dat ik gewoon zelf nog een keer wil gaan. Vanavond ga ik de pizza van de pubcrawl van gisteren innen met nog wat andere meiden en daarna naar een soort circusact, ik ben benieuwd! Morgen ochtend gaan we hier naar de paasmis, leuk om eens te kijken hoe dat er hier aan toe gaat (en of er nog wat liedjes voorbij komen die ik geleerd heb, kan ik mooi de blits maken haha). Dit is weer een ontzettend lang stuk, succes met lezen allemaal! Ik denk dat ik de foto´s niet allemaal meteen geupload krijg, dus die volgen dan nog. En hopelijk staan er geen fouten in dit stukje, want ik kan het niet meer checken omdat het internet cafe dicht gaat nu (goede smoes he :P)Doei!!